◊ Hem bir duruşma hem de çift öyküsünü nasıl bir ortaya getirdiniz?
– Arthur Harari: Çift kıssası birinci fikirdi… Ve sonra işler katmanlar halinde bir ortaya geldi…
◊ Senaryoyu Arthur Harari ile birlikte kaleme aldınız. Bir olayı tahlil eden tansiyon sineması yapma fikri nasıl ortaya çıktı?
– Justine Triet: En başta özet olarak, bir kâbustan bahsetmeyi, özel hayatımın diğerlerinin cehennemi olduğunu düşündüm. Sonra çok daha uzun sürecek bir dava hakkında bir sinema çekmek istedim.
◊ Bu sineması Sandra Hüller için yazdığınızı söylemiştiniz. Sizce onu bu kadar özel bir aktris yapan nedir?
– Justine Triet: Doğru… Bu karmaşık senaryoyu besleyen o oldu… Sandra’da özel bir şey var, nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Nitekim çok lakin çok özel bir oyuncu…
– Arthur Harari: Rol için ondan diğer birini düşünmek imkânsız üzere geldi. Sandra sinemanın başlangıç noktalarından biriydi. Bu saplantıydı. Onu kıssanın tam merkezine almanıza yönelik güçlü istekti. O aklımızda varken öbür birine rolü veremezdik.
◊ Sandra Hüller, tüm sinemanın sizin üzerinize kurulması üzerinizde bir baskı yarattı mı?
– Sandra Hüller: Benim için bu durum hiçbir halde sorun yaratmadı. Zati set hakikaten özeldi. Justine, rastgele bir baskıyla hareket etmiyor. Bence bu sahiden güzel bir çalışma biçimi ve kimi beşerler bundan örnek alabilir. Elbette, birinin “Senin için yazdım” demesi büyük gurur. Aramızdaki dostluğun ve sevginin farkındayım ve bunun için çok müteşekkirim.
◊ Sinemada bir cinayet var. Tek şahit da çiftin görme engelli oğulları… Küçük çocuğun avukatlar tarafından sorgulandığı sahne de çok etkileyiciydi.
– Justine Triet: Mahkeme salonunda 10-15 gün geçirdik. Mevzuyu tekraren inceledik. Bu sahneleri hazırlamak için çok fazla vakit harcadık. Çocuk orada, ağır bir formda sorgulanıyor ve kameranın bir yandan öbür yana hareket etmesi, neredeyse onun ismine konuşması yeterli olur diye düşündüm… Bu sineması yapmaktan büyük keyif aldım. Sinema çekmek çok büyük bir zevkti, tahminen de her zamankinden daha fazla… Neden bilmiyorum. Bunu da tam olarak açıklayamıyorum.
◊ Sinema boyunca hangi hisleri hissettiniz Sandra?
– Sandra Hüller: Bilmiyorum. İnsanoğlunu her tıp his ve hissin taşıyıcısı olarak görüyorum, ben de öyleyim. Burada, bu odadaki ve dünyanın her yerindeki herkesin her şeyi hissetme kapasitesi var ve bu yüzden sorun bunu nasıl kanalize edeceğimiz…
Göstermek için kapıları açmak ve bunu gösterme imkânına sahip olmak, göstermek için inançlı bir alandan bir etrafa sahip olmak kusursuz bir his. Bu kadar. Bu, Justine’in ve gruptaki herkesin açtığı alan.
◊ Milo, görme engelli Daniel’i canlandırdın… Seni en çok zorlayan ne oldu?
– Milo Machade Graner: Justine ve başkalarıyla üç ay prova yaptık. Her seferinde, “Bu hayli düzgün görünüyor, lakin hakikat ruh halini bulmalısın” dedi. Çok fazla çalışma gerektirdi, bence sonuçlar epeyce inandırıcı oldu. (Gülüyor)
◊ Samuel, bu sinemada olmak nasıl bir duyguyu?
– Samuel Theis: Benim için biraz özeldi. Zira yalnızca birkaç gün sinema setinde bulundum. Geldim ve çabucak sette işlerin nasıl yürüdüğünü anlamam gerekiyordu. Justine ve Arthur çok keskin senaryolar yazdılar. Oyuncular için bunlar epey şaşırtan olan senaryolardır. İnanılmaz derecede uzunlardı. Nadiren bu türlü senaryolar alırız. Olaylar neredeyse psikanalitikti. Sette Justine bir müzisyen üzere çalıştı. Dikkatle dinledi. Sürate çok dikkat etti.
◊ Antoine Reinartz, siz neler söyleyeceksiniz?
– Antoine Reinartz: Sevdiğim şey, Justine’in her şeyi aylarca, tahminen de yıllarca hazırlamasıydı. Lakin bu sinema çekildiğinde çok özgür kalmamızı sağladı. Sete geldiğimizde, büyük bir hareket özgürlüğümüz vardı.
Hiçbir vakit bir kutuya kapatılmadık. Kendi adıma konuşacak olursam, benim için mükemmel bir tecrübeydi.
İngilizce aksanım için Sandra ile çalıştık
◊ Swann Arlaud, avukat karakterine nasıl odaklandınız?
– Swann Arlaud: Gerçek bir avukat olmadan ya da o denli görünmeden bir avukat rolünü canlandırmak istedim. Benim, İngilizcem üzerinde çalışmam gerekiyordu zira İngilizcede birden fazla Fransız kadar yeterliyim, bu yüzden yönetim etmek, düzgün hareket etmek için çok çalışmam gerekiyordu. Kabul edilebilir bir aksanla konuşmak istedim. Ve sinemanın çabucak başında İngilizce konusunda pek bilgili ve memnun olmadığımı görebilirsiniz. Ve sonra Sandra ile çalışmaya başlayınca işler akıcı, kolay ve çok güçlü hale geldi. Birbirimizle daima İngilizce konuştuk.
– Sandra Hüller: Evet, işe yaradığı için hakikaten şanslıydık zira bazen sözler olmadan hakikaten bağlantı kurabiliyorduk. Senaryoda birebir mizahı bulduk.
O köpeklerin efendisiydi
◊ Sinemada yer alan Messi isimli köpeğin performansı da çok konuşuldu. Messi, şenlikte köpek tarafından sunulan en yeterli performansa verilen Palm Dog mükafatın sahibi oldu…
– Justine Triet: Messi şahaneydi. O köpeklerin efendisiydi. Natürel ki, köpeklere sette berbat davranmamaya dikkat etmeliyiz. Sineması çekmeye başlamadan evvel köpekle çok çalıştık.
