İsrail’in Hamas’a yönelik siyasetinin tarihi araştırıldığında, bir soru ön plana çıkıyor: Hamas İsrail’in yanıbaşında nasıl büyüyebildi?
Hamas’ın güç kazanması ile Netanyahu’nun siyasi mesleği ortasında paralellik bulunuyor. Hamas Haziran 2007’de Gazze’de iktidara geldi ve Netanyahu Şubat 2009’daki seçimlerden başbakan olarak çıktı.
2009 seçimleri sırasında Netanyahu, o devirde iktidarda olan rakip Kadima partisinin başkanı Tzipi Livni’yi Hamas’ı devirmeyi başaramadığı için eleştirmişti.
3 Şubat’ta Gazze’den düzenlenen roket saldırısının akabinde güneydeki Aşkelon kentini ziyaret etti.
Netanyahu orada yaptığı açıklamada birinci sefer Hamas’ı yok etmekten bahsetti.
‘Aşkelon’un girişindeyiz. Bu sabah buraya bir Grad roketi indi. Bu her şeyi açıklıyor. Talih yapıtı bir mucize oldu ve bana şarapneli gösteren çocuklar ziyan görmedi’ diyen Netanyahu kelamlarına şöyle devam etmişti;
‘Ama mucizelere güvenemeyiz. Tehdidi ortadan kaldırmak için harekete geçmemiz gerekiyor. Bunu gerçekleştirecek tek aksiyon, Gazze’deki Hamas rejimini devirmektir.’
Hamas’ı etkisiz hale getirmek 2009’da sıkıntı bir teklif üzere görünmüyordu. Çünkü kümenin o vakitler bugüne kıyasla gücü daha zayıftı.
Ancak Netanyahu iktidara geldikten sonra Hamas’ı devirmek için hiçbir teşebbüste bulunmadı.
12 Aralık 2019’da bir muhabirin Hamas’ı devirmekten kaçınmanın bir yanılgı olup olmadığını sorması üzerine Netanyahu şu karşılığı verdi;
‘Komutan olduğunuzda savaşın nasıl yürütüleceğine karar vermelisiniz. Şartlar ülkü hale gelmeden bir dakika, hatta bir saniye bile harekete geçmeyeceğim.’
Netanyahu on dört yıl boyunca asla gerçekleşmeyen ‘koşulların’ nelerden oluştuğuna açıklık getirmedi.
Görünen o ki, seçim açısından avantajlı göründüğünde Hamas’ı devireceğine kelam verdi, lakin seçimden zafer ile ayrıldıktan sonra, siyasi açıdan riskli göründüğünde bu vaadinden vazgeçti.
Başka bir deyişle bir aksiyona geçmeden evvel ‘en uygun koşulları’ beklemesi gerektiğine dair inancı, eylemsizliğin mazereti haline geldi.
İsrail basını bu politikayı ‘Netanyahu’nun Gazze’deki stratejik kumarı’ olarak nitelendirdi.
2018 yılında İsrail merkezli Ynet gazetesi Netanyahu’nun bu siyasetini mercek altına alan tahlilinde ‘Netanyahu’nun deneyi başarısız olursa en büyük bedeli Gazze sonu yakınında yaşayan İsrailliler ödeyecek’ demişti.
5 yıl sonra İsrailli gazetenin yaptığı ihtarda haksız olmadığı ortaya çıktı. Artık İsrail kamuoyu bir hatalı arıyor.
Ancak Netanyahu her fırsatta savaştan sonra kapsamlı bir soruşturma yapılacağını belirterek gelen tenkitleri halının altına süpürmeyi tercih ediyor.
