Dünyaca ünlü piyanist Fazıl Say, 18 Ocak’taki konserine Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ı davet etmesi ve Erdoğan’ın konseri izlemesi üzerine o devir yapılan tartışmalara karşılık verdi.
Instagram hesabından açıklama yapan Say, şunları söyledi:
“Benim gerekçelerim
Kamuoyunu yanlış yönlendirenler çok canımı yakmıştı.
Cumhurbaşkanının geldiği konser Ankara’da Congresium konser salonundaydı, tüm biletleri çoktan tükenmiş bir konserdi. Bunu “Fazıl Say Saray’da konser verdi” diye manipüle ettiler.
Konserde repertuvarda, kendi solo piyano yapıtlarım Truva Sonatı, İzmir Süiti, Kara Toprak vardı. Bunu da “Fazıl Say Dombra çaldı” diye saçma sapan çakma görüntülerle manipüle ettiler.
Hayatımda verdiğim binlerce konserimde nasıl “konser selamı” veriyorsam; 18 Ocak 2019 akşamı da o denli yaptım, bu sefer “Fazıl Say diz çöktü” diye çamur attılar. “Dönek” diyeni de oldu.
Bunları okumak, duymak, beni çok üzmüştür. Ne kadar kırıcı olduğunu, bana ne kadar keder yarattığını anlatamam.
Bu konserin 3000 şahidi vardır. Ne çaldığımın da kaydı ve imajı vardır.
Tüm bu olayların başlangıcı, annemin vefatından sonra Cumhurbaşkanı Sayın Erdoğan’ın taziye telefonu ve benim kendisini insanca bir konserime davet etmem ile başlamıştı.
Keşke, tüm politikler, iktidar, muhalefet, belediyeler, pek çok sanatçıyı, müzisyeni, tiyatrocuyu gidip yerinde seyretse. Sanat ile iç içe olsa. Halkın sanata ilgisini teşvik etse. Keşke…
Konserin akabinde gelişen tüm bu olaylardan sonra, dost zannetmiş olduğum pek çok kişinin de bu palavraya, bu düşmanlığa ortak olduğunu gördüm, hayatlarına çok yardım etmiş olduklarım dahil.
Benim için çok can acıtıcıydı, yıpratıcıydı, kırıcıydı. Aylarca içime kapandım. Bu dostlarla (!) her şey bitti, yollar bir daha düzelmemek üzere ayrıldı. Pek çok sevdiğim, okuduğum, insan bu manipüle edilmiş algılarla yanlış şeyler yazdılar, güya hata işlemişim üzere. Tüm gerçeklerden uzak, tüm yeterli niyetlerden uzak. Ne oldu? Benim 49 yıllık ideolojim mi değişti? Sizce değişti mi? Değişebilir mi?
Türkiye’nin son 30 yıldaki tüm cumhurbaşkanları bir yahut iki konserime gelmiştir, Özal, Sezer, Demirel, Gül ve Erdoğan (2003 ve 2006’da başbakanlık döneminde) bunun dışında dünyanın pek çok cumhurbaşkanı önünde çalmışımdır. Sanatta, sporda, bu zati olağandır. Politikler de konsere, sinemaya, maça gider… Gitmelidir. Hatta en muhalif sanatkara bile gitmelidir.
Geldiler seyrettiler diye bizim tüm hayatımızın ideolojisi mi değişir? Bu nasıl bir saçmalıktır? Benim hayatımda özgürlükçü, demokrasi düşkünü ve Atatürk sevdalısı, bir vatansever olduğumu bilmeyen var mıdır? Tüm dünyada var mı? Hatta muhalif olduğumu bilmeyen, yaşadığım kaygılı yılları, mahkemeleri bilmeyen?
Hayatımda bir sefer Köşk’te çaldı; çok özel bir durum sebebiyle; Kasım 1999, ABD Lideri Clinton ve eşi ve beraberindeki heyet, 17 Ağustos 1999 Körfez sarsıntısı sonrası Türkiye’yi ziyaret etmeye ve dayanışma iletisi vermeye gelmişlerdi; Köşk’te o akşam konseri benim vermem rica edilmişti.
Onun dışında, ben ideoloji olarak makamlarda sanatsal faaliyeti gerek sanat ve gerek sanatkarlar açısından hakikat bulmuyorum.
Felsefe şu olmalı; sanatın yapıldığı yerde buluşulmalıdır, siyasetin yapıldığı yerde değil.
Bunu benimle irtibata geçen tüm danışman ve bakanlara da bu formda iletmişim, “sorumluluk üstlenilir lakin sanatın yapıldığı salonlarda olmalı. Gaye da sanatın halkla buluşması ve teşvik edilmesi olmalı.”
Onlar da daha üst ne iletti bilmiyorum.
Beni lütfen anlayın. Aslında bir daha da bizimle irtibata geçilmedi.
Bir ulusal günümüzde müzik yapmam istenirse bunun yeri bence Anıtkabir olmalı.
En azından tarihe doğruları not düşmek istedim.”
