Denizlerde, 1 Eylül’de başlayan balık avı döneminde, balıkçılar, ağlarını denizlere bırakmaya devam ediyor. Taban trol ve gırgır ağları ile avcılık için genel avlanma 15 Nisan 2024’te sona erecekken, bu yasaktan muaf kalan evraklı kıyı ile olta balıkçılığı yapan küçük ölçekli amatör balıkçılar ise yıl boyunca avlanmalarını sürdürecek.
KTÜ Orman Fakültesi Yaban Hayatı Ekolojisi ve İdaresi Kısmı Öğretim Vazifelisi Prof. Dr. Mehmet Kocabaş’ın araştırmalarında, denizlerde balıkla ilgili bilgiye sahip olmayan bilinçsiz avcıların arttığı ortaya kondu. Sürdürülebilir kıyı ve olta balıkçılığı için şuurlu avlanmanın yapılması gerektiğini belirten Prof. Dr. Mehmet Kocabaş, olta balıkçılığının denetlenip, fiyata tabi tutulmasını önererek, “Cezalar var lakin caydırıcılığı yok. Türkiyede olta balıkçısı için bir kimlik ve ilgili bakanlık düzenlemesi var ancak bu kimliği almak zorunda değilsiniz. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmanız kâfi. Günlük limit kişi başı 5 kilodur. Olta balıkçısının yakaladığı balığı satma hakkı yok. İstinye kıyılarında, İzmir’de falan denizin kıyılarında olta balıkçısı, balığı yakalayıp, satıyor. Olta balıkçısı ne kadar balık yakaladı, ne tuttu? Bunu denetleyen yok. Kaç kişinin olta balıkçılığı yaptığına dair bir kayıt yok. Denizin kenarına bir gidiyorsunuz bir sürü insan var” dedi.
’BİLİNÇSİZ AVCI, DAHA FAZLA’
Her avcılığın eğitim gerektirdiğini vurgulayan Prof. Dr. Kocabaş, “Olta balıkçılığı yapılsın. Ruhu ve insan vücudunu dinlendiriyor. Olta balıkçılığı dünya genelinde para ödenerek yapılıyor. Neden bizde de olmasın? Neden ücretsiz olsun? Milyon dolarlar dönüyor bu işten. Zıpkınla avcılık da çok yaygın ülkemizde. Kara avcısını eğitiyoruz. Av yeri alanına gideceği yeri aşikâr. Neden denizlerde yahut akarsularda olta balıkçısı ya da su altı zıpkıncısını biz eğitmeden yolluyoruz ve başına nazaran av yapıyor. Şuurlu avcı da var fakat bilinçsiz avcı, maalesef daha fazla. Küçük balığı tutup geri atmayan var. Bunu bir beceri zannediyorlar. Biz büyük balıkçıya kota koyuyoruz lakin yazın küçük tekneler balık avlamaya devam ediyor” diye konuştu.
’OLTA BALIKÇISI POLİSİ OLMALI’
KTÜ Orman Fakültesi Yaban Hayatı Ekolojisi ve İdaresi Kısmı yüksek lisans tezi çalışmalarında bilinçsiz avcıların daha fazla olduğunun ortaya çıktığını aktaran Prof. Dr. Kocabaş, “Biz yaptığımız araştırmalarda gördük ki yaş farkı yok. Her guruptan insan var olta balıkçısı olarak. Hangi balığın ne vakit avlanması gerektiği, av uzunluk aralığı ne olması gerektiği ile ilgili hiçbir bilgisi olmayan insanların çoğunlukta olduğunu gördük. Olta balıkçılığı sportif balıkçılıktır. Sportif balıkçı balığı yakalar ve ziyan vermeden geri salar. Lakin bizde bu avlanmayı yapanların hepsi ’çantacı balıkçı’, ne gelirse avlıyorlar. Büyük teknelerin avladığı balık ölçüsü aşikâr; sayıları var. Fakat kıyıdaki olta balıkçılığının ne kadar ve hangi cinsleri avladığını bilmiyoruz. Hangilerini pahalandırıyor, hangisini dışarı atıyor, bunu bilmiyoruz, bu mevzuda yetersiziz. Bu bahiste dolaşan bu durumu denetleyen kıyıda bir gözcümüz, bir polisimiz yok. Olta balıkçısı polisi olmalı” sözlerini kullandı.
’KÜÇÜK BALIKLARI DENİZE BIRAKMALIYIZ’
Trabzon’da kıyı kenarında olta balıkçılığı yapan Cemal Alemdar da şuurlu ve hassas insanların olta balıkçılığı yapması gerektiğini söyleyerek, “Vakit geçirmek için kıyıya geliyorum. Meskenim yakın olduğu için denizden faydalanmaya çalışıyoruz. Gerilim atıyoruz. Ortada bir balık da tutuyoruz. Bizim için hoş bir aktivite. Tarım Vilayet Müdürlüğü’nden aldığım bir evrakım var. Bazen kıyı güvenlikten gelip bizi denetliyorlar. Ben bir kez denetlendim. Fazla tutmuyorum. Oltama küçük balık gelirse tekrar denize bırakıyorum. Küçük balıkları kesinlikle denize bırakmak lazım” dedi.
Amatör balıkçı Celil Yılmaz ise “Balık baht işi. Günde bazen bir tava tutuyorum bazen hiç tutamıyorum. Hedefim, gerilim atmak. En fazla 5 kiloya yakın istavrit tutmuştum yıllar evvel. Biz amatörüz. Kendimize nazaran tutuyoruz. Balıkların limiti var. Boyutu küçük olsa denize geri bırakıyorum. Biz ’Küçüğünü sal ki büyüğü gelsin’ anlayışıyla hareket ediyoruz” diye konuştu.
